لوله آهنی

لوله آهنی  پرکاربردترین لوله ها در سیستم های آبرسانی هستند. آنها همچنین در خطوط لوله گاز طبیعی و سیستم های فاضلاب استفاده می شوند. اگرچه نسبت به لوله‌های دیگر گران‌تر هستند، اما این مزیت را دارند که می‌توانند فشارهای بالا را تحمل کنند و در طول‌های راحت‌تر در دسترس هستند و همچنین می‌توانند به راحتی جوش داده شوند، در نتیجه هزینه‌های نصب و حمل و نقل را کاهش می‌دهند.

این نوع لوله ها کارایی بالایی دارند و در صورت نیاز در قطرهای کوچک قابل استفاده هستند و در مقایسه با سایر مواد 100% قابل بازیافت هستند. لوله ها را می توان بیشتر ذوب کرد و به مواد قابل استفاده دیگری در صنعت تبدیل کرد. علاوه بر این، استحکام بالای این لوله ها و مقاومت در برابر آسیب های ناشی از خطاهای انسانی، ریشه درختان و شرایط آب و هوایی شدید، این لوله ها را به گزینه ای ایده آل برای اکثر سیستم های تامین آب و فاضلاب تبدیل کرده است.

از معایب لوله های فولادی می توان به هدایت حرارتی اشاره کرد که بسیار ضعیف است زیرا در انتقال حرارت تفاوت وجود دارد. این نوع لوله ها معمولاً با آلومینیوم یا مس برای افزایش رسانایی حرارتی و بهبود انتقال حرارت متصل می شوند. هزینه یک مسئله دیگر است، زیرا این لوله ها گران هستند و این با تصور اشتباه خرید یک بار مصرف هدایت می شود. با این حال، ساخت لوله های فولادی دشوار است و فاقد ویژگی های چکش خواری است که سایر مواد دارند، بنابراین تعمیر و تعویض لوله های فولادی بسیار دشوار است.

مروری بر مواد خط لوله
هال اس اوزان، در کتابچه راهنمای میدانی برنامه ریزی و ساخت و ساز خط لوله، 2011

6.1 معیارها
لوله فولادی معمولاً برای خطوط لوله که با فشار 100 psig یا بیشتر کار می کنند استفاده می شود. لوله فولادی فشارهای بالا را تحمل می کند، بادوام است و چرخه عمر طولانی دارد. لوله فایبرگلاس، پی وی سی یا پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) در موارد خاصی برای خطوط لوله جمع آوری گاز کم فشار استفاده می شود. اجزای خط لوله شامل موارد زیر است: لوله ها، شیرها، اتصالات و تجهیزاتی مانند اندازه گیری، پمپ ها و کمپرسورها.